σκύβω και φιλώ τα χέρια του Γκάτσου,του Ρίτσου, του Ελύτη, του Μίκι, του Φειδία που κέντησε μια ομορφιά και άφησε κληρονομιά αιώνων , φυλάω σε θησαυροφυλάκιο τα ονόματα του Ομήρου, του Πλάτωνα, του Ξενοφώντα,του Αλέξανδρου, του Μακρυγιάννη.
Κλαίω για όσα τράβηξε ο Κολοκοτρώνης, κλαίω για τον Καποδίστρια που τον έφαγαν στα σκαλιά μιας εκκλησιάς κλαίω για τις γριές που μαυροφόρεσαν γενιές και γενιές σε αυτό τον τόπο, κλαίω για τα παλικάρια που τρώνε τα χημικά ενώ φρουρούν τον άγνωστο στρατιώτη ,κλαίω εκεινους που χάθηκαν στα χιόνια και στη μάχη της Κρήτης,ειναι αυτοί που κράτησαν Θερμοπύλες .
Φτύνω τον Έλληνα πολιτικό,και εκείνον τον νεοέλληνα που τον αφήνει ακόμη να καταστρέφει ότι όμορφο και άγιο είχε η πατρίδα, βαρέθηκα σιχάθηκα την κακομοιριά του και την κακορίζικη φάτσα του, την μανία του νεοπλουτισμού του, την άδεια ψυχή του.
Τελικά στάθηκε ανάξιος να κρατήσει το βάρος μιας τέτοιας πατρίδας στους αγύμναστους πλαδαρούς ώμους του και οι ανάξιοι τιμωρούνται.
