Καράβι είμαι ταπεινό

Μες το γαλάζιο σου ουρανό, σύννεφο έγινα μικρό

και ταξιδεύω αργά, αργά σε καμαρώνω από ψηλά.

Μες τις μικρές σου γειτονιές, είδα χιλιάδες ομορφιές,

απλά κορίτσια του λαού, ξανθά αγόρια του Μαγιού.

Μες τη γαλάζια θάλασσα εγώ έγινα καράβι

και πέρασα απ' τα νησιά και είδα τα σπίτια τα λευκά,

γλάρους που γύρω μου πετούν και παλικάρια να μοχθούν

κήπους με τριανταφυλλιές και ταβερνίτσες ταπεινές .

Οι μουσικές  σου αγγελικές,οι παραδόσει σου παλιές,

χοροί με βήματα μικρά, κάποιοι χορεύαν το Ζορμπά

στα γλέντια τους τα γιορτινά ,ακούν σαντούρι και βιολιά

νησιώτικοι γλυκοί σκοποί ,που ξεσηκώνουν την ψυχή.

Θρακιώτικος μακρύς χορός, φουρτουνιασμένος ποταμός .

Σύννεφο είμαι μακρινό και στο δικό τους το χορό

δε μπόρεσα να ενωθώ,

καράβι είμαι ταπεινό και το αμπάρι μου μικρό

πως να φορτώσω τόσο φως,

του Θεοδωράκη όλο το βιός ,

τόσο μεράκι και χορό,ασήκωτο είναι δε μπορώ.

Μες το γαλάζιο σου ουρανό

σύννεφο είμαι εγώ μικρό και

ταξιδεύω αργά ,αργά σε καμαρώνω από ψηλά.

Καράβι είμαι ταπεινό μες το γαλάζιο σου νερό.