Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Αραβικός λυγμός

Σε ένα παζάρι αραβικό, κάπου στην Τυνησία
μια ιστορία αρχινά και φέρνει ανησυχία.

Η ιντιφάντα του ψωμιού ανθρώπινο ποτάμι,
άμαχοι που φωνάζουνε πως η μιζέρια φτάνει!!

Όπλο τους έχουν τη φωνή ,τον εθνικό τους ύμνο,
το όμορφο το γιασεμί ,το αίμα ενός φίλου.

Άνιση συμπεριφορά, διαφθορά, απληστία,
στρέφω το βλέμμα μου άλλου και βλέπω τη Συρία!

Άμαχους απ' τη Δαμασκό, αιματηρές εκρήξεις
Κάιρο, Αλγέρι, Δαμασκό, ποιον να πρωτοστήριξεις .

Λαοί χορτάτοι βάσανα, λαοί χορτάτοι  πόνο
το μακελειό ξεκίνησε, το πρώτο δακρυγόνο!!

Φτωχέ λαέ μου τι περνάς και που θα καταλήξεις ;
θα έρθει πότε η άνοιξη; το γιασεμί θα ανθίσει;
και το ποτάμι που κυλά πότε θα σταματήσει;

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Θα σου αφηγηθώ μια ιστορία

Θα σου αφηγηθώ μια ιστορία ......
Μαρόκο, Κάιρο , Συρία
χιλιάδες θύματα αθώα, με
σφαίρες κείτονται στο χώμα!

Η ιστορία θέλει  αγώνες, 
σαν  άγριους δυνατούς χειμώνες
θέλει το αίμα να  παγώνει
και η σφαίρα πρέπει να  σκοτώνει.

Να σου θυμίσω μια ιστορία που
γράφτηκε σε μια πλατεία,
χιλιάδες άνθρωποι φώναζαν ,
δεκάδες θύματα σφαδάζαν.

Έκλαιγαν μάνες στα σοκάκια
το αίμα έκανε αυλάκια.
Παιδιά που θέλαν λευτεριά
να χουν παιδεία και δουλειά .

Μέρες και μήνες πολεμούν
άνοιξη θέλανε να δουν.
Λουλούδι άνθησε στη γη
και εγώ θα κάνω μια ευχή
η γη ετούτη να σωθεί.

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Τραχλιά βελούδινη φοράς








Το άσπρο σου πουκάμισο ,κάτω απ' το σαγιά σου
λάμπει, αστράφτει και θωρώ τον ήλιο στην ποδιά σου .

Την κεντημένη σου ποδιά,τη στόλισες λουλούδια
τραχλιά βελούδινη φοράς και φούντες στα σιγκούνια.

Χρυσές λυρίτσες στην τραχλιά στη μέση το ζωνάρι
βασιλική περπατησιά ,που είναι γεμάτη χάρη.
 
Το άσπρο σου πουκάμισο ,κάτω απ' το σαγιά σου
λάμπει, αστράφτει και θωρώ τον ήλιο στην ποδιά σου .