την αίγλη σου ποτέ δε θα έχει άλλη
και του χρυσού αιώνα απομεινάρι.
Περάσαν από επάνω σου μυριάδες
σε κατακτήσαν και σε κάψαν τα θεριά
απ άκρη σε άκρη σε ρημάξαν οι βάρβαροι
και όμως εσύ ,είχες ατέλειωτα προικιά
και δε τελειώναν δεν τελειώναν τα καλά.
Είχες προγόνους προικισμένους,
την πέτρα κένταγαν σοφά .
Χτίζαν παλάτια μαρμαρένια
και έγραφαν ποιήματα πολλά .
Είχες πολεμιστές Σπαρτιάτες
Μυκήνες και Ασκληπιό
είχες τον Περικλή και τον Φειδία
και ένα βράχο ιερό.
Γλυκιά και λαμπερή πατρίδα
δε σε λησμόνησα πότε.
Δε θέλω να έχω άλλη πατρίδα
δε θέλω να έχω στο κεφάλι μου ζυγό
θέλω ελεύθερη να είσαι αγαπημένη
και σαν Καρυάτιδα από ψηλά να σε θωρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου